Wstęp
Jakiś czas temu, pojawił się na tej stronie artykuł mojego autorstwa (link) przedstawiający sylwetkę mudżahedina afgańskiego z północnych prowincji kraju (m.in. doliny Pandżisziru), gdzie owi bojownicy nieraz byli lepiej wyposażeni oraz doświadczeni niż ich bracia z innych regionów, m.in. z powodu wielu sukcesów czy szkolenia w obozach w Pakistanie.
Poprzedni projekt zebrał wiele pochlebnych opinii, dlatego też postanowiłem rozwinąć ten temat.
O ruchu oporu
Afgański ruch oporu nigdy nie był jednolity. W całym kraju operowało wiele organizacji różniących się poglądami politycznymi, wizjami kraju po wojnie. Często dochodziło do zgrzytów między nimi. Każda z nich miała własne dojścia odnośnie otrzymywania środków do walki. Skutkowało to m.in. dużą różnorodnością w wyposażeniu i uzbrojeniu. W szeregach zbrojnej opozycji przeciwko Związkowi Radzieckiemu występowali zarówno wyszkoleni w obozach w Pakistanie i Iranie uchodźcy, jak i ochotnicy ze spacyfikowanych wiosek oraz rekruci przymusowi na terenie okupowanego kraju.
Rekonstrukcja
Poniższa rekonstrukcja ma na celu odtworzenie wyglądu mudżahedina z prowincji Paktija. Wspomniany region kraju jest jednym z niewielu, w którym występują gęste lasy (w tamtym okresie, zalesienie Afganistanu wynosiło ok. 5%). Był też jednym z terenów, na którym odbywała się jedna z najgłośniejszych akcji zbrojnych Sowietów – operacja “Magistrala”. Omawiana sylwetka przedstawia przeciętnego afgańskiego chłopa pochodzącego z miejscowego kiszłaku (afgańskiej wsi) uzbrojonego w granatnik przeciwpancerny RPG-7. Uzbrojenie miejscowych często pochodziło od organizacji, do której przynależeli, warsztatów rusznikarskich lub była ona przekazywana z pokolenia na pokolenie. Do odtworzenia partyzanta wykorzystano ubiór tradycyjny oraz replikę radzieckiego granatnika przeciwpancernego.
Opis
- Pakol – tradycyjna okrągła czapka z miękkiej wełnianej tkaniny, z podwiniętym otokiem i płaskim denkiem. Noszona w Afganistanie i Pakistanie przez Tadżyków, Nuristańczyków i plemiona pasztuńskie;
- Waskat – kamizelka wykonana z filcowanej wełny;
- Granatnik przeciwpancerny RPG – 7;
- Patu – cienki koc wykonany z wielbłądziej wełny. Pełni funkcję ochrony przed zimnem czy wiatrem oraz jako dywanik modlitewny. W tym konkretnym przypadku wykorzystany w roli prowizorycznej ładownicy na pociski do granatnika;
- Radziecki zegarek marki Rakieta;
- Pociski do RPG – 7 wraz z zamocowanymi ładunkami miotającymi;
- Szalwar kamiz (lub Shalwar kameez) – typowy ubiór afgańskich kobiet i mężczyzn. Składa się z długiej tuniki sięgającej do kolan oraz szerokich spodni.
- Skórzane półbuty – obuwie wojskowe było stosunkowo rzadkie wśród partyzantów. Noszone były przez wyszkolonych lub doświadczonych bojowników oraz przez szczęściarzy którym udało się zdobyć jako łup wojenny. Zazwyczaj jednak wykorzystywano to co było pod ręką.
Link do sesji zdjęciowych rekonstrukcyjnych:
- Fot. tradycyjna (aparatem z epoki): https://www.facebook.com/SzczecinskiKlubAzji/posts/1002251493908853
- Fot. cyfrowa: https://www.facebook.com/SzczecinskiKlubAzji/posts/1013321479468521
Autorzy
- Model: Michał Rozmarynowski
- Fotograf: Mariusz Kozłowski
- Rekwizyty: Repliki Graba
Bibliografia:
- Feifer Gregory – “Afgańska Ruletka”, Wrocław, Wydawnictwo Dolnośląskie, 2009,
- Zdjęcia z epoki.
